နႏၵသူရိယ
Thursday, January 28, 2016
သူတည္းတစ္ေယာက္
နႏၵသူရိယသူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလွ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ျငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသားကား၊ သမုဒၵရာထက္၊ ခဏတက္သည္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တသက္လွ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလည္းလႊတ္၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္ၾကည္၊ အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊ မခြ်တ္စသား၊ သတၱ၀ါတည္း။
ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကြ်န္၊ ပန္တုံခဲ့၏၊ ခိုက္ၾကဳံ၀ိပါက္၊ သံသာစက္၌၊ ၾကိဳက္လတ္ထြန္မူ၊ တုံ႔မယူလို၊ ၾကည္ညဳိစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်စ္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသားနိစၥာ၊ ငါ့ၾကမၼာတည္း။
အနႏၱသူရိယအမတ္
နႏၵသူရိယ
နႏၵသူရိယ
Labels:
poem
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment